1919 წელს კვინიტაძემ პირველი ქართული სამხედრო სასწავლებლის ჩამოყალიბებას შეუდგა. მთელი თავისი გამოცდილება იუნკერთა სასწავლებელს მოახმარა.

სასწავლებელში მოხვედრა გასაუბრებისა და ფიზიკური შემოწმების შედეგად ხდებოდა. სწავლების კურსი ორ წელს მოიცავდა – პირველ წელს საერთო სამხედრო საქმეს, ხოლო მეორე წელს სპეციალიზებულ საგნებს ასწავლიდნენ.
დასაფასებელია იუნკერების თავდადება რუსეთის მეთერთმეტე არმიის წინააღმდეგ ომში. 1921 წლის 17 თებერვალს ქართველ იუნკერთა სამხედრო სასწავლებლის 500-კაციანი რაზმი ჩაერთო, 20-25 წლის ახალგაზრდები, რომლებმაც ქვეყნის დასაცავად თავი გაწირეს.
დიდი ბრძოლები გაიმართა კოჯორ-ტაბახმელას ფრონტზე. იუნკრებმა მოიგერიეს მტრის შემოტევა. 20 თებერვალს კოჯრის დასაბრუნებლად მთელი დღის განმავლობაში მიმდინარეობდა ბრძოლები, რომელიც ქართველთა გამარჯვებით დასრულდა.
მიუხედავად ახალგაზრდების თავდადებისა, მტრის მოგერიება ვერ მოხერხდა. 24 თებერვლის დილიდან რუსებმა შეტევები დაიწყეს თბილისის ასაღებად. მტერმა ბრძოლაში ჩართო ტანკები, ჯავშანმანქანები და ჯავშანმატარებლები, არტილერია, ქვეითი და ცხენოსანი ნაწილები. საბედისწერო ბრძანება თბილისის დატოვების შესახებ, 24 თებერვლის ღამით გაიცა.
25 თებერვალს სერგო ორჯონიკიძემ მოსკოვს ახარა: „თბილისის თავზე წითელი დროშა ფრიალებს, გაუმარჯოს საბჭოთა საქართველოს!“
26 თებერვალს, თბილისის გასაბჭოების მეორე დღეს, ქალაქის მოსახლეობამ რუსთაველის პროსპექტზე დიდი სამგლოვიარო პროცესია მოაწყო. წინ მოჰქონდათ შავი კუბოები, რომლებშიც ქართველ ჭაბუკთა გვამები ესვენა, ხოლო უკან, მდუმარე და თავჩაქინდრული ხალხი მოაბიჯებდა.