ახმეტელის რეჟისორული დამოკიდებულება უნიკალურია: სპექტაკლებზე პირველს მას შემოაქვს განათებები, მბრუნავი სცენა, სულ სხვა მიდგომა მიზანსცენების მიმართ, დიდრონი დეკორაციები და კოსტიუმები. იგი თეატრს სახელმწიფოსავით უყურებს და აღნიშნავს, რომ თეატრმა უნდა იფუნქციონიროს ორგანიზებულად და სტრატეგიულად, რომ თეატრ-სახელმწიფოს უნდა გააჩნდეს ეროვნული შინაარსი, ფორმა და მიწოდება კი სოციალისტური. იგი თხოვს მსახიობებს დაიხარჯონ ბოლომდე. მისი რეპეტიციები შუაღამის 2-3 საათამდე გრძელდება. ახმეტელის მიერ შექმნილ სპექტაკლებში აისახა გრანდიოზული ისტორიული მოვლენების შედეგად დამყარებული ახალი საზოგადოების დამოკიდებულებანი, ჩაგვრისაგან გათავისუფლებული ადამიანის ინდივიდუალობა. 
სანდრო თავისუფალი აზროვნებისთვის მუდმივად იდევნებოდა. ათი წელი გრძელდებოდა მისი დამუშავება ლავრენტი ბერიას უშუალო ხელმძღვანელობით. ყველაზე ტრაგიკული მისთვის 1930 წლის წარმატებები აღმოჩნდა. მოსკოვის თეატრში „ლამარას“ ნახვის შემდეგ იოსებ სტალინსაც კი სხვანაირი აზრები გაუჩნდა მის მიმართ. საბჭოთა ხელმძღვანელების მოთხოვნის მიუხედავად, სანდრომ უცხოეთში ემიგრირებული რობაქიძის პიესა რეპერტუარიდან არ მოხსნა, რაც თეატრში ნაციონალური სულის მკაფიო გამოხატულებად მიიჩნიეს. 1930 წელს, ბერიას ბრძანების საფუძველზე, რუსთაველის თეატრი საზღვარგარეთ გასტროლებზე არ გაუშვეს.
სანდრო ახმეტელი რუსთაველის თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელის თანამდებობიდან გაათავისუფლეს.  სანდრო სამუშაოდ მოსკოვში, “მწვანე თეატრში” გადადის. სამშობლოდან განდევნილი რეჟისორი მოსკოვის თეატრალურმა საზოგადოებამ დიდი სიხარულით მიიღო, მაგრამ იგი სასჯელს მაინც ვერ გადაურჩა. იგი “მწვანე თეატრში” 1936 წლის 19 ნოემბერს აიყვანეს და მოსკოვიდან თბილისში გადმოიყვანეს. მისი დაპატიმრების შესახებ დადგენილება 1936 წლის 5 დეკემბერს გამოიცა, რაც სანდროს 7 დეკემბერს წარუდგინეს. სანდრო პროკურორის სანქციის გარეშე დააპატიმრეს. პროკურორს მონაწილეობა არ მიუღია არც წინასწარ გამოძიებაში და არც სასამართლო პროცესში.
222 დღე გრძელდებოდა მისი წამება. საქმის მასალებიდან ირკვევა, რომ პირველი სამი თვის განმავლობაში ის ყველა ბრალდებას უარყოფს, მაგრამ ფიზიკური და ფსიქოლოგიური ზეწოლის შემდეგ ყველა წაყენებული ბრალდებას აღიარებს. ბერიას მითითებით, სასტიკი წამებისგან დაუძლურებული სანდრო ახმეტელი ღია მანქანით რუსთაველზე გაატარეს, რათა ხალხს ენახა, რა ბედი ელოდა “ხალხის მტერსა და მავნებელს”.
კომუნისტურმა რეჟიმმა სანდრო ახმეტელი ინგლისის დაზვერვის ახმეტელს ტროცკისტულ-ზინოვიევური ორგანიზაციის წევრობა და ხელოვნების სფეროში მავნებლური საქმიანობა ედებოდა ბრალად. ტერორისტულ ორგანიზაციაში თანამონაწილეობა არ აკმარეს და რეჟისორს ისიც კი დააბრალეს, რომ ლავრენტი ბერიასა და იოსებ სტალინის ფიზიკური განადგურება ჰქონდა განზრახული.