1876 წლის თბილისი. 11 (23) აპრილს, ზნემტკიცე ოჯახში დაიბადა ივანე ჯავახიშვილი. მთელი ოჯახი იაზრებდა, რომ წიგნი მათი უერთგულესი მეგობარია, რომ ქართველმა უნდა იმეტყველოს და წეროს ქართულად და რომსამშობლოს სიყვარული არ უშლის ხელს კაცობრიობის სიყვარულს.
1895 წელს, ივლისის თვეში, ივანემ თბილისის პირველი გიმნაზია დაამთავრა და ამავე წელს, პეტერბურგის უნივერსიტეტის აღმოსავლურ ენათა ფაკულტეტზე ჩაირიცხა. ეს იყო ერთადერთი ფაკულტეტი, სადაც ქართული სიტყვიერების კათედრა ფუნქციონირებდა.
უნივერსიტეტში შესვლისთანავე, ივანე ჯავახიშვილი სათავეში ჩაუდგა სტუდენტთა ქართულ სათვისტომოს, რომლის წევრებიც, ქართული ენისა და კულტურის შელახული პოზიციების აღდგენას ცდილობდნენ. ეს ხდება მაშინ, როცა სტუდენტებს ადებინებდნენ ხელწერილს, რომლის მიხედვით, ისინი არ შეუერთდებოდნენ არანაირ საზოგადოებრივ ორგანიზაციას.
1901-1902 წლებში, ივანე ლექციების მოსასმენად ბერლინის უნივერსიტეტში მიიწვიეს. გერმანიაში ყოფნისას, მან გერმანულად გადათარგმნა „ევსტათი მცხეთელის მარტვილობა“ და „აბო თბილელის წამება“. პროფესორი ა. ჰარნაკი მოხიბლული იყო, ივანეს ღრმა ცოდნით და სთხოვდა მას ბერლინის უნივერსიტეტში სამუშაოდ დარჩენილიყო, თუმცა, ივანე სამშობლოს დაუბრუნდა.


1906 წელს ივანე ჯავახიშვილი დაქორწინდა ერეკლე მეორის შთამომავალზე, ანასტასია ჯამბაკურ-ორბელიანზე, რომელიც საქართველოში პირველი პროფესიონალი მევიოლინე ქალი და პაგანინის მოსწავლე იყო.
ანასტასიას და ივანეს სამი შვილი შეეძინათ: ნათელა, კახა და ალექსანდრე